مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینهای مقاومتی با الگوهای متفاوت حرکتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، لپتین، تستوسترون و کورتیزول مردان بی تحرک

مقدمه: بافت چربی هورمون­های مختلفی از جمله آدیپونکتین ترشح می­کند که عملکردهای بیولوژیک متنوعی را تنظیم می­کند، لذا هدف از مطالعه حاضرتعیین اثر هشت هفته تمرین های مقاومتی با الگوهای متفاوت بر سطوح سرمی لپتین، آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول مردان بی تحرک بود. مواد و روش ها: 40 مرد تمرین نکرده با میانگین سن 66/2±80/23 سال و وزن 96/4±43/67 کیلوگرم به صورت تصادفی در یکی از چهار گروه تمرین بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی (شامل: سه جلسه تمرین مقاومتی درهفته به مدت 8 هفته، 5 ست تمرینی با60 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه) و کنترل (هر گروه 10 نفر) قرارگرفتند، نمونه­های خونی در شرایط مشابه درسه مرحله پیش آزمون، هفته چهارم و روز پس از پایان هفته هشتم اندازه­گیری و در سطح 05/0p< مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: درگروه بالاتنه: پس از هشت هفته درصد چربی (39/7 درصد) و لپتین (02/64 درصد)  کاهش و آدیپونکتین (42/90 درصد)، تستوسترون (19/24 درصد) افزایش معنی دار نسبت به پیش آزمون داشت (002/0p<). پایین­تنه: درصد چربی (39/7 درصد) و لپتین کاهش (00/0p<) (95/56 درصد)، آدیپونکتین (012/0p<) (82/87 درصد) و تستوسترون افزایش (001/0p<) (54/23 درصد) معنی دار نسبت به پیش آزمون داشت. ترکیبی: شاخص توده بدنی (88/1 درصد)، توده عضلانی (24/2 درصد) و آدیپونکتین (56/91 درصد) افزایش معنی داری (001/0p<)، لپتین (001/0p<) (3/59 درصد) پس از هشت هفته تمرین و کورتیزول (01/0p<) (17/19 درصد) پس از چهار هفته تمرین ترکیبی کاهش معنی داری نسبت به پیش آزمون داشت. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر انواع تمرینات مقاومتی موجب افزایش آدیپونکتین و کاهش لپتین گردید. هم چنین افزایش سطح سرمی تستوسترون و کاهش درصد چربی در گروه تمرین با اندام های فوقانی و تحتانی مشاهده گردید. طبق نتایج به دست آمده به نظر می رسد اجرای تمرینات مقاومتی در افرادی که سابقه ی بی تحرکی دارند نیز با تغییر در سطوح هورمونی همراه است و می تواند در پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی در این افراد موثر باشد.